Coś tam dzwoni, w jakimś kościele, ale cholera wie w jakim #2

Wczoraj napisałem tutaj kilka postów o książkach, ale spotkałem się z nieprzychylnymi reakcjami, np. taką:

Swoja droga ten blog kierznie niesamowicie. Kiedyś był jak powiew zgnilizny. Dostarczał nowych ciekawostek ze swiata ogolnopojetej popkultury i błyskotliwych nierzadko inteligentnych rozkmin autora. Wszystko w wydaniu nihilistyczno psotliwym. Dziś zaczyna on zmierzać w kierunku "o patrzcie jak dużo i szybko czytam czytam hehehe XD" notki po 2 zdania, do tego dosyć kontrowersyjne (przemyślenia i emocje powstające " tuż po" przeczytaniu książki ustępują chlodnym recenzjom porownywalnym do relacji z turnieju szachowego) a pierwotny duch gdzies się zatracil umarl i zgnil zapomniany przez Stworce. XD

Zastanowiłem się nad tym, i doszedłem do wniosku, że autor tej opinii ma sporo racji. Żaden z wczorajszych postów mimo wszystko nie zasługiwał na osobną notką, skoro składało się na niego po 4-6 zdań.
Wszystkie z książek, które wczoraj doczekały się mini-notek o sobie, czytałem już dawno. Ale siedziałem akurat w domu, otoczony półkami uginającymi się właśnie od książek. Więc zdejmowałem je, przeglądałem, przypominałem sobie je, przypominam sobie ich fabułę, przypominałem sobie siebie czytającego je (to jest najtrudniejsze) i przedstawiłem je tutaj. Od początku istnienia tego bloga kierowałem się raczej zasadą, że będę wrzucał opinie o/opisy książek, z którymi jestem w miarę na bieżąco. Jednak jeśli pamiętałem je na tyle, by móc coś o nich napisać, to napisałem. Bo czemu w sumie nie. Pamiętałem jednak dużo za mało, by zaśmiecać bloga spamem.

Więc dziś wszystkie książki z wczoraj upchnąłem do jednego posta, o, właśnie tego posta.

1) Jeffery Deaver "Mag"

Nie pamiętam, w którym roku to czytałem. Autor kojarzy mi się jakoś tak z Jeffrey'em Dahmerem, szalonym seryjnym mordercą, nekrofilem-homoseksualistą i kanibalem, także ekshibicjonistą i pedofilem. Zupełnie nie wiem czemu, ot, ma podobne nieco nazwisko. Ale to taka tylko dygresja na marginesie marginesu.
"Mag" to książka z cyklu do którego należy też zekranizowany "Kolekcjoner Kości". Mamy więc przygody młodej pani policjantki i jej starszego, przykutego do łóżka, mentora. Przyjdzie im się zmierzyć z mordercą-iluzjonistą, wykorzystującym magiczne sztuczki do bycia nieuchwytnym (do czasu). Sami będą musieli zgłębić tajniki iluzji, żeby mu dorównać i przewidzieć kolejne kroki.
Niezły thriller.

2) Michael Dobbs "Szpieg w Jałcie"

Z jednej strony fabularyzowana opowieść o konferencji w Jałcie, z drugiej opowieść o Polaku, który cudem przeżywszy piekło wojny postanawia zemścić się na Churchillu - za Jałtę właśnie. Smutna, przejmująca książka pokazująca bardzo dobitnie zarówno tragizm polskiej historii (czy też raczej położenia geopolitycznego) jak i kulisy wielkiej polityki, co przeraża tym bardziej, że ci ludzie tam w Jałcie rzeczywiście siedzieli, a autor trzymał fantazję na wodzy. Autor starał się zrozumieć zawiłości polskiego ducha i beznadziejność wyborów podejmowanych w sytuacji dokonanej, na dodatek w momencie bycia wrzuconym przez jakiegoś złośliwego Zeitgeista pomiędzy młot i kowadło. Główny bohater, Polak, oprócz powyższego jest przedstawiony trochę jak typowy bohater opowieści szpiegowsko-sensacyjnej, wiecie, brawurowe ucieczki, cudem wyjście z opresji, itd.
Niegłupia, dobrze napisana książka.

3) John le Carre "Przyjaźń absolutna"

Bardzo gniewna powieść szpiegowska o tym, jak to amerykański Wielki Brat zapuszcza swoje macki w Niemczech, gdzie dwóch starych przyjaciół chce zrobić coś, w ich przekonaniu dobrego, dla społeczeństwa. Padają ofiarami intrygi, misternie usnutej. Do tego realia współczesnych (no, z początku lat 00') Niemiec, ciekawie przedstawione. Do tego jeszcze spojrzenie na szalone lata '60 i 70', pełne radykałów i radykalizmów, które/rzy potem się odnaleźli bardzo dobrze w świecie, który tak zajadle zwalczali. Poczciwość.

4) Irek Grin "Szkarłatny habit"

Kontynuacja czegoś, czego nie czytałem.
Szalona historia, postmodernistyczna żonglerka motywami i konwencjami. Spiski ogólnoświatowe, dekadenckie elity, izraelski wywiad, do tego jeszcze stare manuskrypty i nietuzinkowi bohaterowie. Trochę pulp, trochę parodia powieści sensacyjnej. Seks i przemoc. Nic wielkiego, ale fajne.

5) Kate Mosse "Labirynt"

"Kod Leonarda da Vinci" worship. Katarzy, Święty Graal, wątki delikatnie feminizujące. Prawie 500 stron poprawnie napisanego, ale jednak czytadła. Dla fanów gatunku. Cała reszta może spokojnie odpuścić. A właściwie mogła, bo książka sprzed kilku lat.

6) John Twelve Hawks "Traveler"

Pierwsza część jakiejś tam trylogii, nie czytałem pozostałych tomów.
Dużo dystopii, trochę New Age'u, przekaz jakby nieco anty-NWO, walka z wszechwładną inwigilacją, grupki żyjące na pustyni poza zasięgiem kamer w miastach, itd.
Do tego historia o podróżnikach z czegoś w rodzaju innej rzeczywistości, którzy sobie skaczą, to tu, to tam, jedni są dobrzy, drudzy nie.
Takie trochę czytadło, ale nieźle pomyślane. Mimo tego nigdy nie chciało mi się sięgnąć po pozostałe części.

No, teraz to wygląda znacznie lepiej.